Uruguay, het land van de zoetigheid

Ik las laatst de recensies van mijn favoriete koffie plek hier in Uruguay. Waar de meeste 5 sterren gaven op Facebook waren er ook 3 recensies die maar 1 ster gaven en daarbij wel iets heel opmerkelijks zeiden. Ze vertelde namelijk alle drie dat ze om suiker of edulcorante vroegen bij de koffie en de werknemers iets wat onvriendelijk zeiden dat ze dat eigenlijk liever niet gaven omdat hun koffie toch echt beter smaakte zonder toegevoegde zoetigheid. Iets wat je natuurlijk niet voor een klant mag beslissen maar grappig vond ik het wel.

We weten inmiddels bijna allemaal dat dulce de leche afkomstig is uit Zuid Amerika. Dulce de leche is een dikke Caramel pasta die ook al maak je het zelf van gecondenseerde melk, veel zoeter is dan de meeste caramel toppings.

Uruguayanen eten dit graag bij alles. En met alles bedoel ik ook echt werkelijk alles en dan heb ik het niet over een beetje, nee ik heb het over goed gevulde lepels. Ze smeren het op crackers, vullen hun croissants ermee die hier media luna ( halve maantjes) genoemd worden en ook al getopt zijn met suikersiroop. Ze doen het tussen en op de taarten, bij de alfajores , op gefrituurd deeg ( wat je torta frita noemt) in hun koffie ( die dan submarino word genoemd, hoe toepasselijk) en ga zo maar door.

Maar dulce de leche is niet de enige zoetigheid die ze hier eten in Uruguay. Matias ontbijt vaak met crackers en dikke plakken membrillo. Membrillo is een kweeperen pasta wat ontzettend zoet is naar mijn mening en in grote plakken van 500 gram tot een kilo in de supermarkt word verkocht. Uruguayen doen dit op hun crackers bij het ontbijt of bij de koffie, eten het met kaas, hebben het in een soort van broodstengels of smelten het met een beetje water om vervolgens het gefrituurde deeg ermee te vullen en te bestrooien met suiker.

Als je alles hierboven genoemde samen zou doen noemt men het hier een merienda, te vergelijken met een high tea maar dan minder chique. Tegen 16:00 drinken ze iets warms en eten er bizcochos erbij. Bizcochos zijn de koekjes/ hapjes met over het algemeen gevuld of gedocereerd met wat ik hierboven heb genoemd. Maar de bizchocos worden niet alleen bij de merienda gegeten. Men neemt het vaak ook mee in grote zakken van minstens een kilo als ze met een groep mate gaan drinken.

Ook heb ik gezien bij mijn schoonfamilie dat de kinderen hier thee leren drinken door middel van suiker erin te doen en niet zoals hoe ik het heb geleerd en ik denk met mij de meerderheid van Nederland namelijk thee met melk, oftewel baby thee. Ook drinken de meerderheid van de kinderen hier drinkyoghurt in plaats van melk of karnemelk en zo heb ik ook nooit de kinderen in mijn omgeving hier water zien drinken tijdens het avond eten. De 2.5 liter cola flessen verschijnen vaker op tafel dan een water fles.

Uruguay is dus een land vol zoetigheid en je krijgt het letterlijk en figuurlijk met de paplepel ingegoten. Het zal je dan misschien niet verbazen dat bij een zwangerschap hier de glucose test verplicht is of dat Uruguay op nummer 33 van de documentaire worlds best diet staat (En even voor de duidelijkheid, het zijn maar 50 landen waarvan ze van het slechte dieet naar het beste gaan en hoe dichter je dus bij de 50 zit hoe slechter)

Men is dus gewend aan zoetigheid alsmaar om zich heen en staan er mee op en gaan er mee naar bed toe, en als ik ook heel eerlijk ben vind ik hier ook bijna alles veel te zoet (maar hé thats me!).

Toch hebben die Uruguayanen een klein beetje besef of tenminste dat vinden ze want zo zie je een groot aantal mensen aan de vervangende zoetjes ( die edulcorante genoemd worden) en is het ook te koop in mega verpakkingen omdat men zo hoopt minder suiker binnen te krijgen maar of dit nou zo goed werkt in combinatie met de rest van de zoetigheden gedurende dag?.