Kleine man

Kleine man. Je bent niet meer zo klein dat ik je kan dragen met 1 hand, niet zo klein meer dat je als een klein opgekruld mannetje bij mij ligt te slapen. Niet zo klein meer dat je in alle rust om je heen zit te kijken vol verwondering welke handen daar voorbij komen en je niet beseft dat het jouw eigen handen zijn. Je bent niet meer zo klein.

Ik zie je zitten bij je kleding kast met alle kleding op de grond, zojuist heb jij al je shirts eruit getrokken en kijk je vol verwondering hoe ik de kleding opvouw en terug leg in de kast om vervolgens aan jou de taak om alles er weer uit te trekken. In jouw gedachten doe je mij na en dat is prima. Of ik je nou vraag of je de sok in je handen weer aan mij terug wilt geven of dat ik het van je pak, je vindt het leuk en bedenkt je dat dit nog wel eens een spelletje kan zijn.

Zodra Matias thuis komt en je op de grond bij mij in de keuken zit en druk bezig bent om de prullenbak naar beneden te trekken of de ovenplaat die tussen de koelkast en de kastjes staat te pakken kijk je toch op van het geluid van de sleutel in het slot. De deur gaat open en er komt een glimlach op je gezicht met twee uitstekende onder tandjes en zodra je daar je papa ziet begin je al vol enthousiasme naar de deur te kruipen om vervolgens vrolijk hem te volgen naar de stoel waar hij altijd zijn jas ophangt en zijn spullen neerlegt.

Het is niet meer zo dat als je gaat eten je gewoon je mond open doet en hap klaar. Nee je wilt de lepel toch echt zelf vast houden en nog liever wil je jouw handen gebruiken om met volle overgave in het bord te kunnen duwen. Af en toe moet je toch echt checken of het bord leeg is of niet en ondanks dat ik duizend keer vraag ”koekoek? wil je nog een hapje?” bedenk jij je dat het ene kruimeltje wat bij je voeten ligt toch echt interessanter is ondanks dat ik een hele lepel vol kruimeltjes voor je neus hou.

Ik kan je niet meer bij je speelmat neerzetten en vervolgens de afwas rustig doen omdat je toch wel blijft liggen. Nee die tijd is geweest, ik sta inmiddels zo ongeveer de afwas naast je te doen omdat jij je binnen no time aan de andere kant van de kamer bevindt en ondanks dat ik je goed in de gaten houd wist jij toch vorige week een batterij in je mond te stoppen toen ik even 2 meter verderop je schoentjes voor je pakte. 1 van de beschermengeltjes had goed zijn werk gedaan die dag;)

Je babbelt erop los zodra ik op Skype zit, zo veel zelfs dat ik niet eens meer de ander kan verstaan. Ik krijg een vinger in mijn oor of neus zodra je wakker wordt en je hebt dan besloten dat het ook maar eens tijd is voor mij om op te staan. Achter in de auto heb je hele gesprekken met je Dikkie dik knuffel en zodra Peppa Pig op tv is weet je niet hoe snel je vanuit de keuken naar de tv toe moet kruipen. Zodra wij drinken wil jij ook drinken en nee niet uit je eigen beker, je wilt onze beker met ons drinken.

Je weet precies welk deurtje je open moet doen in het waar is dribbel boekje en bij wij gaan op berenjacht begin je al te lachen bij de ene laatste bladzijde, je weet dat het spannende gedeelte eraan komt. Je bent al druk bezig om hele marathons te lopen op de galerij hier en zodra daar iets op je pad komt moet je dat ook uitgebreid checken.

Kleine man, je bent niet meer zo klein meer. Ik zie een kereltje die de wereld eerst met verwondering aan het bekijken was nu vol verwondering aan het ontdekken is. Je wordt naarmate de tijd vordert steeds meer een persoon op deze wereld, je zoekt je plekje in het leven.

Ik vond je de allerliefste toen je klein was en ik vind je nog liever dan de allerliefste nu je groter word. Dat jij je plekje zoekt in dit leven op jouw manier, dat jij op je eigen ontdekking reis bent en elke keer weer iets ontdekt. Dat jij nu al jij bent ondanks dat je nog een hele weg te gaan hebt. Het is bijzonder en ik vind het zo leuk om je elke dag een beetje meer groter te zien.