Vandaag 4 oktober is het precies een jaar geleden dat ik aan kwam in Nederland. Toen was Dante nog geen Dante maar gewoon friko in de buik. Ik heb de laatste dagen niet alleen iets wat slapeloze nacht gehad omdat Dante aan het auwehoeren was maar ook omdat ik ver weg in mijn achterhoofd toch wel een beetje bezig was met dat alles alweer een jaar geleden is. Loslaten kan ik voor geen ene ruk.
Ik werd vanochtend al wakker met de herinnering melder op Facebook en het is positief want het zijn onwijs fijne herinneringen. Ik kan je vandaag nog precies in details vertellen hoe ik mij voelde toen ik 3 oktober vanaf het vliegveld in Buenos Aires vertrok na Nederland toe na anderhalf jaar er niet te zijn geweest en zelfs als ik eraan denk krijg ik een soort gelijk gevoel, net alsof ik weer naar Nederland ga. Ik kan je precies vertellen hoe en wat toen ik aankwam op Schiphol. Hoe mijn vader bij het aankomst gedeelte het ‘hek’ waar je normaal achter staat voorbij liep toen ik de deur door kwam en ook weet ik nog precies hoe mijn vriendinnen mij omhelsde en zelfs waar we over kletste tijdens de lunch onderweg naar huis toe.
Jaaa… het is niet zo heel gek om dat soort dingen die bijzonder zijn je tot in de details toe te weten herinneren maar bij mij zit de fout dat ik alleen maar kan denken dat het geweest is en dat de tijd veel te snel gaat. Voor ik het wist zat ik weer met Dante in Uruguay, ver weg van de plek waar ik het gevoel heb dat ik rust vind en dat kan ik dus heel moeilijk loslaten.
Ik heb een soort van tic dat waar ik ook woon in het buitenland ik continue aan het vergelijken of aftellen ben met Nederland en ik continue aan het bedenken ben wat ik had en wat er is geweest. Lara, die ook in Uruguay woont schreef laatst in deze blogpost over een onzichtbaar elastiek tussen haar en Nederland en hoe zwaar het eigenlijk is om met dat onzichtbare elastiek te lopen. Ik las het en ik wist het direct, dat elastiek heb ik! Ik zit er vanaf mijn enkels tot minstens kophoogte toe ingedraaid en dat is waarom ik zodra ik in Nederland ben eindelijk rust heb in mijn kop, dan heb ik dat elastiek niet meer aan mij vast zitten.
Waarom knip je dat elastiek dan niet door Annelot? Ja waarom niet eigenlijk? na 3 jaar al in het buitenland te wonen.. Ik denk zelfs dat Matias zich dat af en toe afvraagt of beter gezegd gek word dat ik dat nog steeds niet heb gedaan.
Ik denk dat ik het nog allemaal niet kan loslaten of beter gezegd soms niet echt kan accepteren. In Nederland had ik mijn thuis en dan heb ik het niet over thuis mijn ouders huis waar ik ben opgegroeid, nee ik heb het over de thuis waar ik samen met Matias woonde. Eigen spulletjes, eigen geur, eigen rotzooi, eigen leven.
Ik vind het vaak maar stom dat ik nu al 3 jaar lang in leen huizen woon ( laat ik het zo maar even noemen) met leen spullen die ik 99% van de tijd verschrikkelijk lelijk vind. Ik vind het maar stom dat zodra ik de deur open doe ik niet mijn eigen thuis geur ruik maar gewoon van een huis ergens in een stad. Ik vind het maar stom dat ik mijn eigen zelfstandigheid tot een bepaalde grens hier kan vinden. Ik vind het maar stom dat dit alles in handen is van een spelletje van 90 minuten lang 1 per week maar die kant van het verhaal laat ik er liever verder buiten want ik heb tenslotte zelf voor mijn liefde gekozen en met die liefde kwamen keuzes dus misschien is het maar stom dat ik het in handen laat van dat spelletje;)
Anyway, volgens mij is dit een ietwat rommelig verhaal, misschien is dat het ook wel een beetje in mijn hoofd. Ik heb ook geen idee wat ik precies met dit verhaal wil vertellen, of nouja.. Het is gewoon al een jaar geleden dat ik in Nederland was en wat was dat fijn mensen! Wat heb ik genoten van elke dag daar, elke frikandel, elke minuut met mijn vriendinnen en familie, elk stukje rotzooi op mijn eigen kamer met mijn eigen zeurende moeder om die rotzooi ( ja mam je leest het goed) Elk autoritje zonder dat ik de weg kwijt was, elke boodschap in de Albert Heijn waar ik iedere keer uuuurenen mee bezig was omdat ik nooit iets kon kiezen na 2 jaar afwezigheid.
Wat was het fijn en wat is het stom dat ik het maar slecht kan loslaten dat die tijd alweer is geweest. Gelukkig is het bijna december en kan ik opnieuw dit alles hierboven genoemde beleven en is het enige wat ik dan moet loslaten dat ik alweer een zomer oversla en alweer de winter ervoor inruil want die zomer periode heb ik ook al bijna 2 jaar lang niet gehad, bummer!!
Klik HIER voor mijn nieuwste weekvlog
Klik HIER voor mijn eerste weekvlog
Klik HIER voor de instagram van thelovebagage
thelovebagage.wordpress.com 