Dante Eliano Jones. 01-01-2016

Daar is die dan ( en al bijna een maand oud ;))! Niet werden alleen de champagne flessen ontkurkt met oud en nieuw maar werd er ook heel wat gerommel veroorzaakt in mijn buik wat leidde tot de geboorte van Dante Eliano Jones nog geen 9 uur nadat ik dus vrolijk de (kinder) champagne had ontkurkt om het nieuwe jaar in te luiden. Een nieuwjaars kindje en zelfs het eerste kindje van de gemeente Noordenveld!

Ik schreef (maar!) 2 dagen voor oud en nieuw nog vrolijk een artikel over of de laatste loodjes het zwaarst wogen en ondanks dat het nog wel ‘mee viel’ ik aan mijn eigen lichaam merkte dat het echt wel de laatste loodjes waren en dat mijn lichaam wel een beetje begon aan te geven dat het er klaar mee was. Mijn moeder die verpleegkundige is en al 38 jaar ervaring heeft op de afdeling verloskunde zag ook al aan mij dat het niet lang zou duren. Mijn koppie begon meer op te zwellen, waaronder ook dus mijn enkels en mijn bloeddruk werd hoger wat vaak betekend dat je op het einde loopt. ( handig zo’n ervaren moeder;))

31 december besloot ik uitgebreid te gaan douchen want dikke buik of niet, een beetje leuk eruit willen zien met oud en nieuw daar wou ik nog steeds mijn best voor doen. Op het moment dat ik onder de douche stond had ik wat last van mijn rug, als een soort van menstruatie pijn voelde het maar het was niet zo dat ik er echt op lette of überhaupt dacht dat dit eventueel het begin van een bevalling zou kunnen zijn.

Ik heb mijzelf na het douchen uitgebreid klaar gemaakt, krullen gemaakt, nieuwe jurk aangetrokken en ik ‘chillde’ hem om het zo maar te zeggen rustig op de bank beneden totdat we zouden kaasfonduen. Ik weet nog dat ik in slaap viel op de bank en dat ik wakker werd van alweer een vlaag van rugpijn en dat ik het toen wel besloot te vertellen aan Matias en mijn moeder dat ik zo af en toe rugpijn had, dat het vervelend was maar verder, agh… Het zal er wel bij horen dacht ik toen, het was echt niet meer dan een beetje irritant gerommel.

Ondanks dat ik dacht dat het er dus wel bij zou horen wou ik niet dat van die vlagen rugpijn mijn oud en nieuw in de weg zouden zitten, dus zat ik daarna afwisselend met het massage kussen (thanks Koen voor het uitlenen ervan;)) en de warme kruik tegen mijn rug aan maar zelfs toen, al klinkt het gek dacht ik never niet aan dat het wel eens weeën konden zijn! (Gelukkig dachten mijn ouders daar wel allang aan maar vertelden ze mij dat niet)

Ik heb vervolgens heerlijk kaasfondue gegeten en moest ik zo af en toe even de ‘bips’ omhoog gooien vanuit de stoel omdat ik niet echt stil kon zitten als ik weer een vlaag rugpijn had. Ik hoorde achteraf dat mijn moeder nog dacht -ik weet niet hoe die kaas fondue gaat vallen als ze moet bevallen-  En bedankt mam voor het mij gewoon rustig laten dooreten ervan ;)

Goed ik kan je vertellen dat de rest van mijn avond rustig verliep in hoeverre je het rustig kan noemen. Ja ik kreeg steeds meer vlagen van rugpijn en ze werden ook steeds vervelender. Waar ik eerst nog erbij stil kon zitten, moest ik nu iedere keer op staan en liep ik dus onopvallend vaak naar de wc of even naar de keuken, de hapjes die op tafel stonden waar ik echt behoorlijk zin in had vielen niet in de smaak en daar werd ik zowaar irritant van want ik wou die hapjes!! ik had ze tenslotte ook grotendeels zelf uitgekozen potverdorie dacht ik nog. Maar! ik kon die vlagen rugpijn die steeds vaker en pijnlijker kwamen nog steeds handelen en heb dan ook tot 01:00 buiten gestaan en vuurwerk gekeken, kinderchampagne gedronken en nog nagepraat.

Om 01:20 ging ik naar boven terwijl Matias beneden zat met een vriend van hem. Ik appte Matias dat ik ging douchen want ik kon echt niet meer stil zitten, die rugpijn begon me nu toch echt in de weg te zitten. Ik stelde mijn ouders op de hoogte dat het steeds vervelender werd en toen mijn moeder dan ook zei dat het best wat gerommel kon zijn maar dat het morgen ook over kon zijn dacht ik NEE moet je je eens voorstellen als dit alleen maar gerommel zou zijn! Ze zei dat ik maar even moest proberen te slapen en dat als het steeds erger werd ik hun maar wakker moest maken.

Tot 04:00 heb ik staan draaien en doen in de slaapkamer terwijl Matias iedere keer dat ik uit bed sprong met een wee achter mij aan liep en op mijn rug duwde, met mij mee pufte, deed wat ik vroeg of gewoon rustig achter mij zat zonder iets te zeggen. Hij was alert en lette continue op mij. Ik kon niet liggen of zitten en het enige wat hielp was om rustig rondjes te lopen, alleen maar rondjes en volgens Matias zou ik glansrijk geslaagd zijn voor een auditie voor de Walking dead ( thanks schat) Om 04:00 besloot ik dat het genoeg was en dat de weeën te snel kwamen en dat het tijd was om mijn ouders wakker te maken. Ik liep naar hun slaapkamer toe en waar ik had verwacht dat mijn moeder noway in slaap zou zijn gevallen moest ik dit keer 3 keer : mama roepen of nouja roepen, ik fluisterde het nog haha. Na even bij mij te zijn geweest belde ze de verloskundige en meldde ze dat we naar het ziekenhuis zouden komen. Het ziekenhuis, we gingen echt en het zou nu echt gaan beginnen.

Met z’n allen ( mijn ouders, Matias en ik) gingen we in de de splinter nieuwe auto die mijn vader oudjaarsdag had opgehaald richting het ziekenhuis, hoe die hele rit is gegaan kan ik je niet vertellen want ik kon alleen maar denken: auw auw ik kan NIET zitten! maar sja, het moest he. 150 schenen we te hebben gereden, maar nogmaals die hele rit heb ik op dat moment niet bewust mee gemaakt. Er was alleen 1 moment dat ik nog wel weet.

Bij de ingang van het ziekenhuis stond een auto iets wat raar geparkeerd, mijn vader in de nieuwe auto die automaat is kwam aanrijden en in zijn automatisme en gewenning van een hand geschakelde auto wou hij koppelen en stapte hij vol maar dan ook vol op de rem want die koppeling zat er natuurlijk niet. De auto stond in een klap stil ( we waren vast glansrijk geslaagd voor de remproef) en ineens was er een stilte in de auto en keken we elkaar aan en toen…

dat lees je de volgende keer, want natuurlijk splits ik dit verhaal op in 2 ;)